Opis:

Osoba z niepełnosprawnością nie zawsze potrafi skutecznie komunikować się czy też nie chce podejmować prób komunikacji (np. na skutek negatywnych doświadczeń). Należy uznać jej prawo do takiego zachowania. Nie zwalnia to jednak osób jej towarzyszących z obowiązku wspierania rozwoju komunikacji i poszukiwania sposobów na „odzyskanie” zaufania. Ważne jest nastawienie terapeuty do rozwiązywania wszystkich problemów wynikających z nawiązywania interakcji. Takie podejście może uświadomić konieczność zastąpienia stwierdzenia „z osobą nie ma kontaktu” uznaniem, że „nie mogę nawiązać kontaktu z …”. Tylko wtedy problemy komunikacyjne nie będą postrzegane jako niekompetencja wyłącznie osoby z niepełnosprawnością.

Praca jest w pełni oryginalna i unikalna z powodu szczególnego, badawczo-pragmatycznego, ukierunkowania badań. Dr Barbara Marcinkowska diagnozuje kompetencje komunikacyjne osób z głębszymi postaciami niepełnosprawności umysłowej. Podejmuje trud doskonalenia i opracowania metod rozpoznawania możliwości, umiejętności i form porozumiewania się tej grupy ludzi z różnymi kategoriami rozmówców – z rówieśnikami, z dorosłymi, z osobami znanymi i nieznanymi, pełno- i niepełnosprawnymi. Istotne poznawczo i wysoce użyteczne są wnioski sformułowane na podstawie dokonanej na tym etapie diagnozy.

Z recenzji wydawniczej dr hab., prof. WSNS Pedagogium Hanny Żuraw

Autorka z dużą precyzją i znawstwem zestawia różnorodne sądy oraz ustalenia dotyczące wielu aspektów komunikacji interpersonalnej z perspektywy teorii psychologiczno-socjologicznych mogących stanowić podstawę teoretyczną konstruowania modelu rozpoznawania kompetencji komunikacyjnych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną uwzględniającego poziomy: ewaluacyjny, wspierania rozwoju, diagnostyczny, rozwojowy, definicyjny.[…] Na podkreślenie zasługuje wybór orientacji badawczej ilościowo-jakościowej, która pozwoliła nie tylko ukazać rezultaty przeprowadzanych eksploracji, ale również umożliwiła dokonanie prezentacji sposobów diagnozowania reakcji i zachowań komunikacyjnych osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną w zachodzących interakcjach z osobami dorosłymi oraz rówieśnikami im znanymi i nieznanymi.

Z recenzji wydawniczej dr hab., prof. APS Andrzeja Giryńskiego