Opis:

[...] Tematyka zawarta w tej publikacji jest kontynuacją naukowych analiz i refleksji w kręgu OSOBA, które w Akademii Pedagogiki Specjalnej realizowane są od roku 2003, podążając za myślą Marii Grzegorzewskiej w rozważaniu punktu archimedesowego – fenomenu, dzięki któremu człowiek może realizować się jako OSOBA. Ze względu na podjęte w monografii zagadnienia, główne kategorie fenomenu rozpoznawane są m.in. w następujących znaczeniach: Osobowość – tożsamość Innego i jego społeczna przynależność Samorealizacja – wyzwalanie potencjału rozwojowego człowieka Odpowiedzialność – tworzenie społecznej przestrzeni dla wszystkich Bezpieczeństwo – prawa osób z niepełnosprawnością Autonomia – tożsamość pedagogiki specjalnej. Tradycja i współczesność pedagogiki specjalnej w tworzeniu społeczeństwa dla wszystkich jest książką jubileuszową. Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w roku 2017 obchodziła 95-lecie swojego istnienia. Powołany w roku 1922 Państwowy Instytut Pedagogiki Specjalnej był kontynuowany przez Wyższą Szkołę Pedagogiki Specjalnej (2000–2006), a obecnie Akademię Pedagogii Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej (od 2006). Utworzenie Katedry Pedagogiki Specjalnej na Uniwersytecie Warszawskim w 1957 r. rozpoczęło status akademicki pedagogiki specjalnej. Dorobek założycielki Uczelni i twórczyni pedagogiki specjalnej w Polsce, Profesor Marii Grzegorzewskiej, do dziś jest inspiracją dla kolejnych pokoleń, a jej słowa: „Nie ma kaleki – jest człowiek” Uczelnia uczyniła swoim mottem, nadając im jednocześnie szerszy wymiar w ujmowaniu niepełnosprawności człowieka i jego miejsca w społeczeństwie. Część pierwsza wyznacza strukturę całej monografii. Sformułowane w niej filary pedagogiki specjalnej są kanwą zamieszczonych artykułów, prezentujących zagadnienia: samostanowienia, dobrostanu, normalizacji, podmiotowości i tożsamości naukowej pedagogiki specjalnej. Na takiej również osnowie zaprezentowana jest tematyka pozostałych pięciu części. Część druga – Filar samostanowienia – skoncentrowana jest na destygmatyzacji osób z niepełnosprawnościami we współczesnym postindustrialnym społeczeństwie. Podjęto w niej zagadnienia dorosłości osób z niepełnosprawnością intelektualną, problemy osób z niepełnosprawnościami psychicznymi, specyfikę macierzyństwa kobiet z niepełnosprawnością W części trzeciej – Filar dobrostanu – poruszono zagadnienia jakości życia osób z niepełnosprawnościami w kontekście orientacji pozytywnej, ich potencjału rozwojowego, a także aspektów środowiskowych. Zwrócono również uwagę na proces transgresji osób z niepełnosprawnościami w postaci ich twórczości artystycznej i autokreacji. Czwarta część – Filar normalizacji – jest poświęcona etycznym przesłankom urzeczywistniania praw osób z niepełnosprawnościami oraz aspektom prawnym i środowiskowym tworzenia przestrzeni dla integracji osób z niepełnosprawnościami ze społeczeństwem. Tematyka zawartych w niej artykułów dotyczy także zagadnień edukacyjnych: modelu pracy terapeutycznej, edukacji integracyjnej i włączającej. Część piąta – Filar podmiotowości – porusza zagadnienie podmiotowości w myśleniu i działaniu pedagogicznym, rozważa godność osoby z niepełnosprawnością, takt pedagogiczny, wnika w marzenia osób z niepełnosprawnością intelektualną oraz prezentuje koncepcję autorstwa własnego życia osoby z niepełnosprawnością. Część szósta – Filar tożsamości naukowej – odwołuje się do dzieła Marii Grzegorzewskiej w tworzeniu pedagogiki specjalnej w Polsce oraz spuścizny Ireny Obuchowskiej. Omówiono w niej także zagadnienie związku, który zachodzi między pedagogiką specjalną a pokrewnymi subdyscyplinami naukowymi. [...]