XIII Międzynarodowa Daltońska Konferencja Naukowo-Implementacyjna Plan Daltoński narzędziem realizacji praw Dziecka

Aktualizacja: 05-12-2024

Tegoroczna konferencja odbyła się z okazji 35-lecia Konwencji o Prawach Dziecka i 20-lecia Katedry UNESCO im. Janusza Korczaka.

Helen Parkhurst w swoim planie daltońskim stawiała przede wszystkim na wolność, współpracę, samodzielność, a także refleksyjność i auto-refleksję. Wartości zbieżne z wizjonerskim eksperymentem Korczaka prowadzenia demokratycznych placówek oświatowo-opiekuńczych w naszej szerokości geograficznej. Oboje działali w czasach ruchu na rzecz nowej edukacji. Oboje opierali swoje metody edukacyjno-wychowawcze na odpowiedzialności i samodzielności jednostki, dobrym zaplanowaniu przestrzeni, uczeniu się przez doświadczenie, stawianiu współpracy ponad rywalizacją. Ich niezależne od siebie, a częściowo zbieżne podejście do edukacji i wychowania sprawia, że mogą oboje stać się bohaterami tegorocznej konferencji. Oboje przyczynili się do zmiany myślenia o dziecku, o dzieciństwie, o nauczaniu a echa ich spuścizny rezonują w wielu artykułach Konwencji o Prawach Dziecka.

Konferencja inspirowana była zbiegiem symbolicznych rocznic stanowiących znaczące kamienie milowe w dążeniu do coraz lepszej, bardziej dostępnej edukacji i realizacji praw dziecka. Przede wszystkim Konferencja organizowana była w rocznicę 35-lecia przyjęcia Konwencji Praw Dziecka przez ONZ (1989), oraz 20-lecia powołania Katedry UNESCO im Janusza Korczaka w Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej (2004).

Wydarzenia te leżą na styku innych ważnych rocznic, bez których dążenie do zindywidualizowanych programów nauczania odpowiadających na zróżnicowane potrzeby edukacyjne nie byłoby możliwe: 35-lat od pierwszych wolnych wyborów w RP (4 i 18.06.1989) | 35-lat od upadku muru berlińskiego (1989),  20-lecie przyjęcia Polski do Unii Europejskiej | 25-lecie Polski w NATO. Co więcej, obchodziliśmy stulecie wydawnicze czasopisma naukowego Szkoła Specjalna. Taki to szczególny rok.

Korzystając z okazji ważnego jubileuszu przekazuję kilka słów o działalności Katedry UNESCO. Katedra UNESCO im. Janusza Korczaka Pedagogiki Społecznej została powołana do życia 13 listopada 2004 roku w Akademii Pedagogiki Specjalnej (APS) w Warszawie. Katedra pielęgnuje dorobek edukacyjny dwóch ważnych postaci: Marii Grzegorzewskiej (1888-1967 orędowniczki praw człowieka i integracji społecznej, założycielki uczelni w 1922 r.) oraz Janusza Korczaka (1878-1942 promotora praw dziecka, patrona Katedry).

Działalność Katedry wpisuje się w priorytety UNESCO w zakresie nauk humanistycznych i społecznych. Katedra jest wspierana finansowo przez APS, ale cieszy się wolnością akademicką w tworzeniu własnych celów, zgodnych z Agendą Celów Zrównoważonego Rozwoju UNESCO 2030, w szczególności SDG 4 mającego na celu zapewnienie dostępnej i wysokiej jakości edukacji dla wszystkich, SDG 5 ukierunkowanego na równość płci oraz SDG 10 na rzecz zmniejszania nierówności. U podstaw ochrony i promocji wysokiej jakości edukacji leży koncepcja edukacji na rzecz globalnego obywatelstwa (GCE 4.7) i jej trzy podstawowe elementy, zdefiniowane przez UNESCO jako wspólne poczucie człowieczeństwa, szacunek dla różnorodności i solidarność. Celem Katedry jest zachęcanie do lepszego zrozumienia uwarunkowań i mechanizmów społeczno-pedagogicznych rozwoju społecznego, uczestnictwa i dobrostanu dziecka. Katedra działa na rzecz poprawy jakości edukacji zorientowanej na dziecko, edukacji dla pokoju, sprawiedliwości i integracji, czerpiąc z dorobku biograficznego i pedagogicznego Korczaka. Katedra działa na rzecz rozwoju współpracy międzynarodowej, mającej na celu zmniejszanie nierówności na linii Północ/Południe - Wschód/Zachód. Ma na celu budowanie mostów między krajami o zróżnicowanym bogactwie i dziedzictwie kulturowym a Europą Środkowo-Wschodnią.

Fotorelacja z wydarzenia, kliknij >>

Program szczegółowy wydarzenia, kliknij >>

Relacja z wystąpień plenarnych, kliknij >>

Udostępnij:

Wydrukuj

Opublikowano: 05-12-2024