Edukacja ma dynamiczny charakter. Nie może pozostawać bierna w odniesieniu do gwałtownych zmian społecznych, ekonomicznych czy kulturalnych, ale również do zaskakujących tendencji tożsamościowych, moralno-ideologicznych, cyfrowej rewolucji czy wręcz, ja twierdzi Anthony Giddens do „uciekającego świata”. Jest to więc proces ukierunkowany na jak największą skuteczność samodzielnego funkcjonowania w warunkach niesamowitych zaskoczeń, sensacji, odkryć czy wyzwań, wymagających z jednej strony umiejętności ich weryfikacji, z drugiej zaś radzenia sobie w niej pod względem posiadanych możliwości i budowania ekonomicznej podstawy życiowych działań i projektów. To zatem kierunek wytyczający wiele nowych potrzeb, ale mający swoje oparcie w myśleniu analitycznym, przewidywaniu tendencji, symulacji przebiegu wydarzeń czy operowaniu posiadaną wiedzą w rozmaitych obszarach.

Bardzo dużą szansę dla spełnienia tych potrzeb daje edukacja przez szachy, ponieważ uczy taktyki, gry kombinacyjnej, zasad strategii, budzi zachwyt nad potęgą myślenia, niesie wartości wychowawcze, ale również pozwala poznać własne słabości, prowadząc do ich przezwyciężenia (...) Ta gra jest nam niezbędna, tak jak niezbędne jest interpretowanie przemian świata, a ważne w tym jest, aby motywować siebie o rozszerzania posiadanej wiedzy i wykazywania gotowości do jej wdrażania. To właśnie gra w szachy ma prowadzić do intelektualnego poruszania się w tak bardzo skomplikowanej rzeczywistości.

Warto zatem zarekomendować nauczycielom, dyrektorom szkół, specjalistom metodyki pracy opiekuńczo-wychowawczej, nauczycielom akademickim, studentom studiów pedagogicznych recenzowaną książkę do przeczytania oraz przemyślenia, aby wreszcie na polskiej mapie edukacyjnej szachy (...) dały niezwykle potrzebną jakość - rozumienie. To właśnie wyjątkowa droga dla budowania dyscypliny intelektualnej, poszukiwania wariantów wyborów, czekania na sukces, ochrony przed lekceważeniem (...)

Z recenzji dr hab. prof. APS Jarosława Michalskiego