Rozumienie ironii jest złożonym zagadnieniem poznawczym: pojawia się późno w rozwoju i nawet w wieku dorosłym jest często bardziej wymagające poznawczo niż inne zastosowania języka. Dlaczego ironia jest taka trudna? Odbiorca musi rozpoznać nie tylko to, że ironiczny mówca powiela myśl przypisywaną komuś innemu, ale także, że zamierza zakomunikować jej krytyczny, dysocjacyjny stosunek do niej.

Prof. Diana Mazzarelli przedstawi złożoność rozumienia ironii, eksplorując dane dotyczące przetwarzania ironii przez dorosłych i jej przyswajania przez dzieci.

Koncentrując się na rozwoju, postawiłam hipotezę, że rozumienie ironii jest wspierane przez rozwój zdolności dziecka do czujności epistemicznej. Czujne dzieci interpretują wypowiedzi ironiczne jako ani pomyłki, ani kłamstwa i potrafią uchwycić dysocjacyjną, pogardliwą, szyderczą postawę wyrażaną przez ironicznego mówcę. Ponadto omawiam niektóre wyzwania metodologiczne związane z oceną rozumienia ironii przez dzieci i odróżniam ją od prostej wrażliwości na niedopasowanie oczekiwań do kontekstu. Mając to na uwadze, przedstawię wstępne dane z naszego trwającego projektu, które przemawiają na korzyść tych punktów metodologicznych i koncepcyjnych - prof. Diana Mazzarelli