Tadeusz Rudowski

Doktor nauk humanistycznych

Kwalifikacje
w latach 1976-1983 uzyskał:
tytuł magistra (1976)
naukowy doktora (1983)
odbył roczny staż doskonalenia zawodowego w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1983)

Przebieg pracy zawodowej
Nauczyciel -instruktor w młodzieżowym Domu Kultury (1972-1975)
nauczyciel szkoły podstawowej specjalnej i zasadniczej szkoły zawodowej specjalnej (1974-1976)
asystent w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej (1976-1983)
starszy wykładowca w Instytucie Kształcenia Nauczycieli w Warszawie (1983-1990)
adiunkt Uniwersytecie Warszawskim (od 1996)

Dodatkowo: w Polskim Stowarzyszeniu Edukacji Plastycznej (1987-1989) i Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie (1992-1994)

Pełnione funkcje
Kierownik podyplomowych studiów wychowania, plastyki i socjoterapii w Instytucie Kształcenia Nauczycieli (1983-1990)
przewodniczący komisji kwalifikacyjnej ds. stopni specjalizacji zawodowej (1985-1990)
rzeczoznawca ds. artystycznych przy Ministrze Kultury i Sztuki (1985-1988)
kierownik podyplomowego studium pedagogiki resocjalizacyjnej w Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej (1994-1996)

Publikacje
Autor 4 książek:
„Psychospołeczne uwarunkowania nauczania plastyki w szkołach podstawowych” (1988)
„Badania nad czynnikami intelektualnymi warunkującymi kształcenie plastyczne” (1988)
„Analiza psychospołecznych czynników niewypełniania obowiązku szkolnego przez młodzież niedostosowaną społecznie” (1989)
„Wyznaczniki uzdolnień plastycznych nauczycieli i uczniów” (1994)
oraz autor 24 artykułów.

Nagrody Ministra
Nagroda Ministra Kultury i Sztuki (1988)

Źródło:
Gasik, W. i Pańczyk, J. (1997). Czołowi polscy pedagodzy specjalni oraz absolwenci PIPS i WSPS z lat 1971-1996. Warszawa: Wydawnictwo WSPS, str. 84-85.