Roman Ossowski
Doktor habilitowany nauk humanistycznych w zakresie psychologii klinicznej (rehabilitacji psychospołecznej osób niepełnosprawnych)

Kwalifikacje
W latach 1964-1983 uzyskał:
tytuł wychowawcy placówek opiekuńczo-wychowawczych specjalnych (1964)
tytuł magistra (1967)
stopień naukowy doktora (1977)
 stopień naukowy doktora habilitowanego (1983)

Przebieg pracy zawodowej
Pracownik placówki specjalnej (1961-1969)
Asystent Wyższej Szkole Nauczycielskiej w Bydgoszczy (1969-1974)
Asystent i adiunkt w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy (1974-1983)
Docent Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy (1983-1990)
Profesor nadzwyczajny w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy (1990)
Organizator kierunku studiów „psychologia” w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy.

Pełnione funkcje
W Wyższej Szkole Pedagogicznej w Bydgoszczy:
Kierownik Zakładu Psychologii (1981-1990)
Kierownik Katedry Psychologii (1990-1993)
Kierownik Katedry Psychologii Klinicznej I Rehabilitacji (od 1993);
Dyrektor Instytutu Psychologii (od 1996)
Prodziekan Wydziału Pedagogicznego (1983-1987)
Dziekan Wydziału Pedagogicznego (1987-1993)

Poza wyższą szkołą pedagogiczną w Bydgoszczy:
Kierownik programu badawczego (grantu Komitetu Badań Naukowych) „Sytuacja życiowa ludzi niepełnosprawnych” (od 1991)
Członek Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego kadencji 1993-1996
Przewodniczący Sekcji Uczelni Pedagogicznych
Przewodniczący Zespołu Kształcenia Nauczycieli
Członek Polskiego Towarzystwa Psychologicznego
Członek Polskiego Towarzystwa Walki Z Kalectwem
Członek Towarzystwa Wolnej Wszechnicy Polskiej
Członek Polskiego Towarzystwa Laryngoktomowanych
Członek Zespołu Koordynacyjnego Reformy Programowej w Edukacji

Udział w kształceniu kadr i organizacji imprez naukowych
Organizator konferencji naukowych:
„Rewalidacja dzieci i młodzieży niepełnosprawnej” (1981)
„Pedagog specjalny w systemie rehabilitacji” (1986)
„Sytuacja życiowa dziecka niepełnosprawnego w rodzinie” (1992)
„System kształcenia i doskonalenia nauczycieli" (1994)

Promotor 180 prac magisterskich, promotor 4 prac doktorskich, recenzent w 15 przewodach doktorskich, recenzent w 3 przewodach habilitacyjnych, przewodniczący komisji do spraw specjalizacji w zakresie psychologii i pedagogiki specjalnej w województwie bydgoskim.

Publikacje
Autor 3 książek:
„Zachowanie się inwalidów w sytuacjach trudnych” (1979)
„Kształtowanie się obrazu własnej sytuacji i siebie u inwalidów wzroku w procesie rehabilitacji” (1982)
„Wiedza o życiu w społeczeństwie” (1994)

Współautor i jednej książki; autor 70 artykułów i doniesień

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (1983)
Medal Komisji Edukacji Narodowej (1981)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1989)

Nagrody Ministra
Oświaty i Wychowania (1978, 1985)
Ministra Edukacji Narodowej (1994, 1996)
 
Źródło:
Gasik, W. i Pańczyk, J. (1997). Czołowi polscy pedagodzy specjalni oraz absolwenci PIPS i WSPS z lat 1971-1996. Warszawa: Wydawnictwo WSPS, str. 74-75