Helena Łaś
doktor habilitowany nauk humanistycznych w zakresie pedagogiki

Kwalifikacje
W latach 1961-1992 uzyskała: dyplom nauczyciela szkoły specjalnej (1961)
tytuł magistra (1968)
stopień naukowy doktora (1973)
stopień naukowy doktora habilitowanego (1992)

Przebieg pracy zawodowej
Nauczycielka w placówkach specjalnych (1953-1968)
Wykładowczyni studium nauczycielskiego (1968-1973)
Wykładowczyni Instytutu Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Poznaniu (1973-1976)
Adiunkt Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Szczecinie, a po przekształceniu - Uniwersytetu Szczecińskiego (1976-1995)
Profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Szczecińskiego (od 1995)

Pełnione funkcje
Kierownik Zakładu Kształcenia Pedagogicznego w Instytucie Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Poznaniu (1973-1976)
Kierownik Zakładu Pedagogiki Specjalnej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Szczecinie (1976-1985)
Kierownik Zakładu Pedagogiki Specjalnej Uniwersytetu Szczecińskiego (od 1985)
Członek Zespołu Dydaktyczno-Naukowego Pedagogiki Specjalnej przy Ministrze Nauki i Szkolnictwa Wyższego (1976-1986)
Członek Zespołu Pedagogiki Specjalnej Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk (od 1978)
Członek Zespołu Pedagogiki Specjalnej Centralnego Ośrodka Metodycznego Studiów Nauczycielskich (od 1993)
Przewodnicząca Komisji Kwalifikacyjnej ds. stopni specjalizacji zawodowej z zakresu pedagogiki specjalnej w województwie szczecińskim (od 1983)

Udział w kształceniu kadr i organizacji imprez naukowych
Organizatorka 5 konferencji naukowych:
„Przegląd dorobku szkolnictwa specjalnego” (1974)
„Różne formy opieki nad dzieckiem upośledzonym w środowisku wiejskim” (1979)
„Zbiorcza szkoła gminna terenu doświadczeń metodycznych studentów” (1980)
„Czas wolny osób niepełnosprawnych” (1987)
„Kierunki rehabilitacji w pracy z osobami upośledzonymi umysłowo” (1995)

Publikacje
Autorka 3 książek: „Problemy profilaktyki i resocjalizacji na terenie szkoły i poradni wychowawczo-zawodowej” (1974)
„Proces społecznej rewalidacji uczniów szkół specjalnych dla upośledzonych umysłowo” (1977)
„Przysposobienie zawodowe opóźnionych w nauce uczniów szkół podstawowych - proces, uwarunkowania, efekty” (1987)
Współautorka 1 książki; redaktor naukowy 5 prac zbiorowych i 63 artykułów, rozdziałów i doniesień.

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (1975)
Medal Komisji Edukacji Narodowej (1982)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)

Nagrody Ministra
Nauki, Techniki I Szkolnictwa Wyższego (1981, 1982)
Polskiego Zespołu do Badań Naukowych nad Upośledzeniem Umysłowym (1975)
 
Źródło:
Gasik, W. i Pańczyk, J. (1997). Czołowi polscy pedagodzy specjalni oraz absolwenci PIPS i WSPS z lat 1971-1996. Warszawa: Wydawnictwo WSPS, str. 63-64.